ព្រះមហាក្សត្រ សម្តេចព្រះបាទបរមនាថ នរោត្តម សីហមុនី និងមន្ត្រីគណបក្សប្រជាជនកម្ពុជា។
rfi/Siv Channa
ដោយ ប៉ែន បូណា
ព្រះមហាក្សត្រសម្តេចព្រះបរមនាថ នរោត្តម សីហមុនី នឹងយាងត្រឡប់មកប្រទេសវិញនៅថ្ងៃពុធនេះ បន្ទាប់ពីបានទទួលការពិនិត្យព្រះរាជសុខភាពពីគ្រូពេទ្យចិន។ ព្រះអង្គគ្រោងនឹងកោះអញ្ជើញអ្នកតំណាងរាស្ត្រជាប់ឆ្នោតទាំងអស់ឲ្យចូលរួមប្រជុំសភាដំបូងនៅថ្ងៃទី២៣កញ្ញានេះ។ ប៉ុន្តែ ការកោះប្រជុំសភាដំបូងរបស់ព្រះមហាក្សត្រក្នុងស្ថានភាពជាប់គាំងនយោបាយបែបនេះ កំពុងក្លាយជាប្រធានបទនៃការជជែកវែកញែកយ៉ាងផុលផុសក្នុងចំណោមអ្នកនយោបាយ និងក្រុមអ្នកវិភាគ។ នេះបានបង្ហាញឲ្យឃើញជាថ្មីទៀតពីចំណោទនៃតួនាទីព្រះមហាក្សត្រ។ប្រសិនបើព្រះមហាក្សត្រកោះអញ្ជើញអ្នកតំណាងរាស្ត្រជាប់ឆ្នោតទាំងអស់ឲ្យចូលប្រជុំសភា និងប្រសិនបើព្រះអង្គនឹងយាងចូលរួមធ្វើជាព្រះរាជអធិបតីក្នុងពិធីបើកកិច្ចប្រជុំសភាដំបូងមែននោះ នេះគឺពិតជាការវិវឌ្ឍនយោបាយដ៏សំខាន់មួយទៀត។
ការកោះប្រជុំរបស់ព្រះមហាក្សត្រមានន័យថា ព្រះអង្គបានផ្តល់តម្លៃពេញលេញដល់លទ្ធផលនៃការបោះឆ្នោត និងតម្លៃពេញលេញដល់កិច្ចប្រជុំសភាដំបូង។ និយាយដោយឡែក ការកោះប្រជុំរបស់ព្រះមហាក្សត្រគឺជាការផ្តល់ទម្ងន់ដល់គណបក្សប្រជាជនកម្ពុជាទាំងខាងទិដ្ឋភាពផ្លូវច្បាប់ និងទិដ្ឋភាពនយោបាយ ដែលធ្វើឲ្យគណបក្សកាន់អំណាចមានប្រៀបទៅលើគូបដិបក្ខរបស់ខ្លួននៅក្នុងជម្លោះនយោបាយក្រោយការបោះឆ្នោត។
ប៉ុន្តែ ស្ថានភាពនេះបានដាក់គណបក្សសង្គ្រោះជាតិឲ្យស្ថិតក្នុងសភាពលំបាកដោយហេតុថា គណបក្សនេះបានប្រកាសរួចហើយថា ខ្លួននឹងមិនចូលរួមប្រជុំសភាដំបូងជាដាច់ខាតប្រសិនបើគ្មានដំណោះស្រាយនយោបាយទេនោះ។ ដូច្នេះ តើគណបក្សសង្គ្រោះជាតិត្រូវសម្រេចបែបណារវាងការគោរពព្រះមហាក្សត្រ និងការសន្យារបស់ខ្លួននៅចំពោះមុខអ្នកបោះឆ្នោតដែលថា ខ្លួននឹងមិនចូលប្រជុំសភាជាដាច់ខាតនោះ? ការស្វះស្វែងរបស់បក្សប្រឆាំងដើម្បីបានជួបព្រះមហាក្សត្រនៅថ្ងៃពុធនេះ ពិតជាមិនអាចចៀសផុតពីប្រធានបទនេះឡើយ។
មិនត្រឹមតែគណបក្សសង្គ្រោះជាតិទេ សូម្បីតែព្រះមហាក្សត្រក៏ទំនងជាស្ថិតក្នុងស្ថានភាពលំបាកដែរ គឺលំបាកដោយសារតែអ្នកនយោបាយមិនចុះសម្រុងគ្នា។ ដូច្នេះ ការកោះប្រជុំ និងការយាងទៅចូលរួមជាព្រះរាជាធិបតីភាពនៃកិច្ចប្រជុំសភាដំបូងរបស់ព្រះមហាក្សត្រក្នុងស្ថានភាពបែបនេះប្រាកដជាចៀសមិនផុតឡើយពីការរង្គៀសចិត្តពីសំណាក់គណបក្សសង្គ្រោះជាតិ និងអ្នកគាំទ្រគណបក្សនេះ។ ពួកគេច្បាស់ជាមានអារម្មណ៍ថា ព្រះអង្គបដិសេធចោលទាំងស្រុងនូវបុព្វហេតុនៃការតវ៉ារបស់ពួកគេ។
ជាការពិតណាស់ ព្រះមហាក្សត្រ អនុវត្តន៍តាមនីតិវិធីច្បាប់ដែលតម្រូវដោយរដ្ឋធម្មនុញ្ញឲ្យព្រះអង្គធ្វើតាមបែបបទរបស់ស្ថាប័នជាតិដែលមានសមត្ថកិច្ចតែប៉ុណ្ណោះ។ ដូច្នេះ នៅពេលដែល គ.ជ.ប និងក្រុមប្រឹក្សាធម្មនុញ្ញបានបំពេញកិច្ចការរបស់ខ្លួនទាក់ទងនឹងការបោះឆ្នោតរួចរាល់ហើយនោះ ព្រះអង្គក៏ត្រូវកោះប្រជុំសភាដំបូងក្នុងរយៈពេលយ៉ាងយូរ៦០ថ្ងៃដូចមានចែងក្នុងរដ្ឋធម្មនុញ្ញ។ ក្នុងន័យនេះ គេមិនអាចស្តីបន្ទោសព្រះអង្គបានឡើយ។
ប៉ុន្តែ ដោយហេតុថា គណបក្សនយោបាយដែលជាប់ឆ្នោតនៅមិនទាន់ស្រុះស្រួលគ្នាអំពីលទ្ធផលនៃការបោះឆ្នោតនៅឡើយនោះ ការបំពេញព្រះរាជតួនាទីរបស់ព្រះមហាក្សត្រទៅតាមរដ្ឋធម្មនុញ្ញគឺជាចំណោទដ៏ធំមួយ។ ចំណោទនេះធ្លាប់បានកើតជាហូរហែររួចមកហើយតាំងពីរជ្ជកាលរបស់ព្រះបរមរតកោដ្ឋ សម្តេចឳ នរោត្តម សីហនុ មកម្ល៉េះ។ កាលណោះ ពេលជួបនឹងស្ថានភាពជាប់គាំងនយោបាយដោះស្រាយមិនចេញ សម្តេចឳបានប្រើវិធីពីរយ៉ាង៖
ទី១៖ ព្រះអង្គធ្វើព្រះរាជអន្តរាគមន៍ដោះស្រាយវិបត្តិនយោបាយឲ្យបានមុនការបើកកិច្ចប្រជុំសភាលើកដំបូងដើម្បីអនុញ្ញាតឲ្យគណបក្សជាប់ឆ្នោតអាចចូលប្រជុំសភាដោយស្រុះស្រួលគ្នា ។ ទី២៖ ក្នុងករណីដែលវិបត្តិនយោបាយមិនអាចដោះស្រាយបាន ជាទូទៅ ព្រះអង្គច្រើនតែផ្ទេរតួនាទីឲ្យប្រមុខរដ្ឋស្តីពីដើម្បីកោះប្រជុំ និងដឹកនាំកិច្ចប្រជុំ។ វិធីនេះត្រូវគេមើលឃើញថា ដើម្បីចៀសវាងការរិះគន់ពីសំណាក់គណបក្សដែលមិនសុខចិត្តពីព្រោះគណបក្សណាក៏ដោយសុទ្ធតែជាកូនចៅរបស់ព្រះអង្គ។ នេះជាទម្លាប់ដែលសម្តេចឳតែងបានធ្វើ ប៉ុន្តែ វាមិនមែនជាច្បាប់ដែលតម្រូវឲ្យមហាក្សត្រគ្រប់អង្គត្រូវធ្វើដូច្នោះឡើយ។
យ៉ាងណាក៏ដោយ គំរូដែលព្រះមហាវីរក្សត្របានធ្វើនៅតែមានតម្លៃដើម្បីទម្លុះទម្លាយភាពទ័លច្រកនយោបាយ។ ពីនេះដល់ថ្ងៃទី ២៣ កញ្ញា គណបក្សទាំងពីរគួរតែសាកល្បងថ្វាយព្រះរាជតួនាទីដល់ព្រះមហាក្សត្រដើម្បីកោះប្រជុំរកដំណោះស្រាយបញ្ហាដែលកំពុងប្រឈម។ ពិតហើយថា សម្រាប់ក្រសែភ្នែកក្រុមអ្នកវិភាគ គោលដៅរបស់គណបក្សជាប់ឆ្នោតទាំងពីរពិបាកនឹងរកចំណុចប្រសព្វគ្នាណាស់ ហើយព្រះមហាក្សត្រក៏ពិបាកនឹងអន្តរាគមន៍ដែរ។
ប៉ុន្តែ នេះជាដំណាក់កាលចុងក្រោយសំខាន់មួយទៀតដែលគ្រប់ភាគីពាក់ពន្ធ័គួរសាកល្បងប្រើប្រាស់តួនាទីព្រះមហាក្សត្រ ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហាដោយសាកល្បងតម្កល់ផលប្រយោជន៍ជាតិជាធំ។ ប្រសិនបើមិនដូច្នោះទេ ជម្លោះនយោបាយក៏មិនអាចដោះស្រាយបាន រីឯព្រះរាជតួនាទីព្រះមហាក្សត្រក៏នៅតែបន្តរងគ្រោះព្រោះជម្លោះអ្នកនយោបាយគ្មានទីបញ្ចប់ឡើយ៕
http://www.khmer.rfi.fr/cambodia/20130911-king-domestic-politic-conflict
ការកោះប្រជុំរបស់ព្រះមហាក្សត្រមានន័យថា ព្រះអង្គបានផ្តល់តម្លៃពេញលេញដល់លទ្ធផលនៃការបោះឆ្នោត និងតម្លៃពេញលេញដល់កិច្ចប្រជុំសភាដំបូង។ និយាយដោយឡែក ការកោះប្រជុំរបស់ព្រះមហាក្សត្រគឺជាការផ្តល់ទម្ងន់ដល់គណបក្សប្រជាជនកម្ពុជាទាំងខាងទិដ្ឋភាពផ្លូវច្បាប់ និងទិដ្ឋភាពនយោបាយ ដែលធ្វើឲ្យគណបក្សកាន់អំណាចមានប្រៀបទៅលើគូបដិបក្ខរបស់ខ្លួននៅក្នុងជម្លោះនយោបាយក្រោយការបោះឆ្នោត។
ប៉ុន្តែ ស្ថានភាពនេះបានដាក់គណបក្សសង្គ្រោះជាតិឲ្យស្ថិតក្នុងសភាពលំបាកដោយហេតុថា គណបក្សនេះបានប្រកាសរួចហើយថា ខ្លួននឹងមិនចូលរួមប្រជុំសភាដំបូងជាដាច់ខាតប្រសិនបើគ្មានដំណោះស្រាយនយោបាយទេនោះ។ ដូច្នេះ តើគណបក្សសង្គ្រោះជាតិត្រូវសម្រេចបែបណារវាងការគោរពព្រះមហាក្សត្រ និងការសន្យារបស់ខ្លួននៅចំពោះមុខអ្នកបោះឆ្នោតដែលថា ខ្លួននឹងមិនចូលប្រជុំសភាជាដាច់ខាតនោះ? ការស្វះស្វែងរបស់បក្សប្រឆាំងដើម្បីបានជួបព្រះមហាក្សត្រនៅថ្ងៃពុធនេះ ពិតជាមិនអាចចៀសផុតពីប្រធានបទនេះឡើយ។
មិនត្រឹមតែគណបក្សសង្គ្រោះជាតិទេ សូម្បីតែព្រះមហាក្សត្រក៏ទំនងជាស្ថិតក្នុងស្ថានភាពលំបាកដែរ គឺលំបាកដោយសារតែអ្នកនយោបាយមិនចុះសម្រុងគ្នា។ ដូច្នេះ ការកោះប្រជុំ និងការយាងទៅចូលរួមជាព្រះរាជាធិបតីភាពនៃកិច្ចប្រជុំសភាដំបូងរបស់ព្រះមហាក្សត្រក្នុងស្ថានភាពបែបនេះប្រាកដជាចៀសមិនផុតឡើយពីការរង្គៀសចិត្តពីសំណាក់គណបក្សសង្គ្រោះជាតិ និងអ្នកគាំទ្រគណបក្សនេះ។ ពួកគេច្បាស់ជាមានអារម្មណ៍ថា ព្រះអង្គបដិសេធចោលទាំងស្រុងនូវបុព្វហេតុនៃការតវ៉ារបស់ពួកគេ។
ជាការពិតណាស់ ព្រះមហាក្សត្រ អនុវត្តន៍តាមនីតិវិធីច្បាប់ដែលតម្រូវដោយរដ្ឋធម្មនុញ្ញឲ្យព្រះអង្គធ្វើតាមបែបបទរបស់ស្ថាប័នជាតិដែលមានសមត្ថកិច្ចតែប៉ុណ្ណោះ។ ដូច្នេះ នៅពេលដែល គ.ជ.ប និងក្រុមប្រឹក្សាធម្មនុញ្ញបានបំពេញកិច្ចការរបស់ខ្លួនទាក់ទងនឹងការបោះឆ្នោតរួចរាល់ហើយនោះ ព្រះអង្គក៏ត្រូវកោះប្រជុំសភាដំបូងក្នុងរយៈពេលយ៉ាងយូរ៦០ថ្ងៃដូចមានចែងក្នុងរដ្ឋធម្មនុញ្ញ។ ក្នុងន័យនេះ គេមិនអាចស្តីបន្ទោសព្រះអង្គបានឡើយ។
ប៉ុន្តែ ដោយហេតុថា គណបក្សនយោបាយដែលជាប់ឆ្នោតនៅមិនទាន់ស្រុះស្រួលគ្នាអំពីលទ្ធផលនៃការបោះឆ្នោតនៅឡើយនោះ ការបំពេញព្រះរាជតួនាទីរបស់ព្រះមហាក្សត្រទៅតាមរដ្ឋធម្មនុញ្ញគឺជាចំណោទដ៏ធំមួយ។ ចំណោទនេះធ្លាប់បានកើតជាហូរហែររួចមកហើយតាំងពីរជ្ជកាលរបស់ព្រះបរមរតកោដ្ឋ សម្តេចឳ នរោត្តម សីហនុ មកម្ល៉េះ។ កាលណោះ ពេលជួបនឹងស្ថានភាពជាប់គាំងនយោបាយដោះស្រាយមិនចេញ សម្តេចឳបានប្រើវិធីពីរយ៉ាង៖
ទី១៖ ព្រះអង្គធ្វើព្រះរាជអន្តរាគមន៍ដោះស្រាយវិបត្តិនយោបាយឲ្យបានមុនការបើកកិច្ចប្រជុំសភាលើកដំបូងដើម្បីអនុញ្ញាតឲ្យគណបក្សជាប់ឆ្នោតអាចចូលប្រជុំសភាដោយស្រុះស្រួលគ្នា ។ ទី២៖ ក្នុងករណីដែលវិបត្តិនយោបាយមិនអាចដោះស្រាយបាន ជាទូទៅ ព្រះអង្គច្រើនតែផ្ទេរតួនាទីឲ្យប្រមុខរដ្ឋស្តីពីដើម្បីកោះប្រជុំ និងដឹកនាំកិច្ចប្រជុំ។ វិធីនេះត្រូវគេមើលឃើញថា ដើម្បីចៀសវាងការរិះគន់ពីសំណាក់គណបក្សដែលមិនសុខចិត្តពីព្រោះគណបក្សណាក៏ដោយសុទ្ធតែជាកូនចៅរបស់ព្រះអង្គ។ នេះជាទម្លាប់ដែលសម្តេចឳតែងបានធ្វើ ប៉ុន្តែ វាមិនមែនជាច្បាប់ដែលតម្រូវឲ្យមហាក្សត្រគ្រប់អង្គត្រូវធ្វើដូច្នោះឡើយ។
យ៉ាងណាក៏ដោយ គំរូដែលព្រះមហាវីរក្សត្របានធ្វើនៅតែមានតម្លៃដើម្បីទម្លុះទម្លាយភាពទ័លច្រកនយោបាយ។ ពីនេះដល់ថ្ងៃទី ២៣ កញ្ញា គណបក្សទាំងពីរគួរតែសាកល្បងថ្វាយព្រះរាជតួនាទីដល់ព្រះមហាក្សត្រដើម្បីកោះប្រជុំរកដំណោះស្រាយបញ្ហាដែលកំពុងប្រឈម។ ពិតហើយថា សម្រាប់ក្រសែភ្នែកក្រុមអ្នកវិភាគ គោលដៅរបស់គណបក្សជាប់ឆ្នោតទាំងពីរពិបាកនឹងរកចំណុចប្រសព្វគ្នាណាស់ ហើយព្រះមហាក្សត្រក៏ពិបាកនឹងអន្តរាគមន៍ដែរ។
ប៉ុន្តែ នេះជាដំណាក់កាលចុងក្រោយសំខាន់មួយទៀតដែលគ្រប់ភាគីពាក់ពន្ធ័គួរសាកល្បងប្រើប្រាស់តួនាទីព្រះមហាក្សត្រ ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហាដោយសាកល្បងតម្កល់ផលប្រយោជន៍ជាតិជាធំ។ ប្រសិនបើមិនដូច្នោះទេ ជម្លោះនយោបាយក៏មិនអាចដោះស្រាយបាន រីឯព្រះរាជតួនាទីព្រះមហាក្សត្រក៏នៅតែបន្តរងគ្រោះព្រោះជម្លោះអ្នកនយោបាយគ្មានទីបញ្ចប់ឡើយ៕
http://www.khmer.rfi.fr/cambodia/20130911-king-domestic-politic-conflict
No comments:
Post a Comment